Երեկ ես ընկեր թաղեցի: Նա շատ փոքրիկ էր, բայց իմ կյանքում շատ մեծ տեղ ուներ: Խոսքն իմ գերմանամկան մասին է: Գերմանամուկս շատ անուններ ուներ, բայց ես նրան միշտ կհիշեմ որպես Հմայակ:
Բացում եմ մանկասենյակի դուռն ու հիշում, որ երբ կար, փախնում էր, հենց դուռը բացում էի: Ու լաց եմ լինում: Գիտե՞ք ինչպես էր գժվում տապակած կարտոֆիլի համար:
Խեղճ պստլոս: Մոտենում էր ինձ, քաշում անդրավարտիքիս փողքից, որ իրեն բարձրացնեմ սեղանիս վրա: Իսկ երբ սեղանս տարա մանկասենյակից, վազում էր սենյակով ու լաց լինում:
Անտանելի էր տեսնել նրան այդքան կենդանի՝ նույնիսկ ականջները չէին իջել: Ուրախ, կենդանի ականջները, սուր ատամները, որոնցով երբեք ինձ չի կծել:
Հենց համեղ բան էր լինում, առաջին կտորը միշտ իրենն էր: Այնքան հաճույք էի ստանում, երբ նայում էի, թե ինչպես է թել-թել պոկում ու ուտում միսը:
Հմայակն այնքան խելոք ու խորամանկ էր: Մի քանի ամիս անցավ, որ սովորեցինք սենյակից փախնելու նրա տարբեր հնարքներին: Այդքան փոքրիկ՝ այնքան ջերմություն էր բերել մեր ընտանիք:
Իսկ երեկ... ավագ քույրս պատմում է, որ կրտսերը սկսեց ճչալ. պատահաբար տրորել էր մկանը: Հմայակը ցատկոտելով ու լացելով փախավ անկողնու տակ ու այնտեղ հանգավ:
Ես նրան փաթաթեցի անձեռոցիկների մեջ, որ չմրսի: Նույնիսկ մեռած՝ չմրսի պստլոս: Դրեցի բաժակների տուփի մեջ ու իսկական գերեզման փորեցի: Վերջում էլ ծանր քար դրեցի, որ կենդանիները չփորեն-հանեն: Վերջին բանը, որ ընկերը կարող է անել ընկերոջ համար:
Տուն գալուց հետո զգացի, որ գժվում եմ: Տանը միայն կոնյակ կար, խմեցի ու քնեցի:
Գրում եմ ու լաց լինում:
Այսօր էլ գեղացի բարեկամներս հյուր եկան: Դե, իրենց հավեսը չունեի, բարևեցի ու մտա սենյակս: Երբ գնացին, իմացա, որ իրենց հետ կենդանի աքլոր էին բերել, Իվանն էլ իջեցրել է, որ մորթի: Մոտս հիստերիկա սկսեց, սառնարանի ու պատերի վրա բռունցքներիս հետքերն են մնացել:
Սիրտս ցավում է: Թե ֆիզիկապես, թե հոգեպես:
Posts
3 comments:
искренне соболезную. он был просто чудом. держись там. боль проходит, делая нас сильнее. ГаЛа
RIP, little one.
rip. der kleiner germanmuken. I dep tatus mahe aveli hesht tara. Hamel hech ches poxvel :) Sarnarani nerki vri xexch bakterianere inch mexq unein?
Post a Comment