Վաննա, գեղեցկության սալոնին վայել (ներառյալ ցեխի դիմակ ու թեյապարկեր՝ աչքերի վրա), կարկադեով թեյ, բրդե ծածկոց, տաքացուցիչ, Ռոբերտ Մայլսի «Օրգանիկն» ու լիակատար մենակություն՝ դեղ ցանկացած դեպրեսսիայից:
Իսկ դեռ առավոտը ճնշվածության զգացողությունն էլի վրա էր տվել:
Կարդում եմ Արսի «Կարմիրը և սևը» շարքը: Մի օր Արսն ինձ ծիծաղից կսպանի))
Ողջ եղեք:
Posts
No comments:
Post a Comment