Մի քանի զվարճալի պատմություն:
Մի անգամ Աբովյանով քայլում էի ուշ ժամի, այնտեղ էլ մի բոմժ մուրացկան կա (Սիլ Պլազային կից): Անցնում էի կողքով, մեկ էլ վերև նայեց ու զարմացած ասաց.
«Վայ քու արա»:
Բառացիորեն, հենց այդպես էլ ասաց)))
Մի անգամ էլ ինչ-որ աղանդավորական մոտեցավ.
- Կուզեի՞ք, որ ես ձեզ հասցնեի աստծո խոսքը:
- Չէ, շնորհակալություն, լավ է:
- (քթի տակ) Է, դե տանձիս թե չուզես:)))
Posts
No comments:
Post a Comment