Friday, December 3, 2010

Կարեն, գիշերը ձեր տան մոտ էի: Ռելսերի կողքի խողովակների վրա: Ողջ եղիր:
Մնացած առումներով՝ ամբողջ գիշերը փողոցներում թափառելուց ու Հյուսիսային պողոտայում գիշերվա ժամը 5-ին «Օմ մանի պադմե հում» երգելուց հետո (Կի՜ր, ներիր, ախր շատ ցուրտ էր, մենք էլ՝ որոշ չափով հարբած) ծնկներս գրեթե չեն աշխատում: Այն իմաստով, որ ուռել են, ցավում են ու ինձ կանգնած վիճակում չեն պահում:
Բայց լավ եմ:
Մտածում եմ նորից ընդունվելու մասին: Ասենք՝ ժուռնալիստիկա: Կամ հոգեբանություն: Ցանկացած բան: Չէ՞ որ հիմա իսկապես ազատ եմ ընտրել)

2 comments:

Los said...

hmm. hetaqrqira... es 3 amsva mej araji angam asi tenam blogumt inchkachka u jokem anuns holovum molovum es )

es erku ore kakraz et trubeqi u relseri masin jeshtin patmum ei :)
lav mna!

Bayandur Poghosyan said...

:)))

Post a Comment